"Dziwny przypadek psa nocną porą"

         

         Christopher ma piętnaście lat i cierpi na chorobę Aspergera, odmianę autyzmu. Chłopiec zna się bardzo dobrze na matematyce i fizyce. W wolnych chwilach lubi „bawić się” w potęgowanie liczb i w inne zagadki matematyczne. Chce z tego przedmiotu zdawać maturę i dostać się na uniwersytet by studiować swój ulubiony przedmiot. Lubi rysować różne rysunki oraz bardzo skomplikowane schematy. Zna nazwy wszystkich krajów świata i ich stolic. Luby rozmyślać o kosmosie a jednym z jego chłopięcych marzeń jest zostanie kosmonautą.

Christopher  nie rozumie jednak życia w społeczeństwie. Ludzi (zwłaszcza nieznajomych) boi się, nie chce z nimi przebywać, rozmawiać, zawierać nowych znajomości. Rozróżnia tylko dwie emocje – radość i smutek. Nie wie co to znaczy żartować a przenośnie i metafory uważa za coś głupiego. Nie rozumie na przykład jak można „rzucić na coś okiem” albo „urwać się z choinki”.  Christopher słysząc takie rzeczy bierze je dosłownie.

Nie lubi słyszeć wielu głosów naraz. To go drażni i wywołuje u niego lęk, w skutek którego zaczyna krzyczeć. Z prowokowany potrafi być agresywny, może kogoś kopnąć a nawet uderzyć. Nie lubi być dotykany przez nikogo. Nawet jego rodzice nie mogą jego przytulić a jedyną formą (bliskiego kontaktu), na którą chłopiec im przyzwala, jest dotknięcie dłoni do dłoni. W ten sposób Christopher wyraża przywiązanie i miłość do swoich rodziców.

Cieszę się z tego, że przeczytałam „Dziwny przypadek psa nocną porą”.  Fantastycznie napisana książka, która jest zarówno pouczająca jak i wzruszająca. Mówi o życiu chłopca chorega na Aspergera i o jego bardzo trudnych relacjach ze społeczeństwem. 

Jednym słowem, jeżeli powyżej opisana książka trafi w Wasze ręce nie pod żadnym pozorem nie odkładajcie jej na półkę – musicie ją przeczytać!! Gorąco polecam.

P.S.

W. dziękuję za rekomendację;)